In het boek “Het intentie effect” van Lynne McTaggart vinden we zeer veel en indrukwekkende voorbeelden van experimenten onder strenge wetenschappelijke randvoorwaarden van groepsgedachten en hun uitwerking. Daarbij is de opzet zeer verschillend met soms kleine groepen van 6 tot 12 personen, waarbij een groep van 8 personen optimaal is, tot experimenten met duizenden deelnemers. Het bijzondere is dat die mensen niet allemaal tegelijkertijd op een plaats fysiek aanwezig hoeven te zijn, maar zelfs thuis achter een eigen laptop of computer hun intenties kunnen sturen. Belangrijk is wel dat de intenties heel concreet en specifiek zijn als het gaat om de persoon of groep voor wie het bedoeld is of de situatie die verbetering behoeft.
De eerste experimenten werden gedaan met plantenzaden, waarbij het schaaltje met ontkiemde zaden waarop de intentie was gericht sneller groeiden dan de controle-zaden.
Later werd onderzocht of de gedachten van mensen in staat waren om water te beïnvloeden en de PH-(zuurgraad)waarde te verhogen (meer alkalisch zoals van bronwater) of te verlagen, dus zuurder te maken zoals van kraanwater. Ook dat resultaat werd onder wetenschappelijke condities met statistische significantie bereikt.
Dr. Emoto deed jaren geleden experimenten door met gedachten de kwaliteit van water te veranderen. Positieve gedachten leverden meer complexe en verfijnde waterkristallen op als dat water bevroren werd dan wanneer er negatieve gedachten uitgezonden werden. Hij kwam met een grootschalig voorstel om een zeer vervuild meer in Japan , het Biwa-meer tijdens Wereldwaterdag op 22 maart 2010 als doel voor een groot gedachten-intentie experiment te gebruiken. Dat leverde uiteindelijk goede meetbare resultaten op. Zie ook ander onderzoek over het belang van positiviteit.
https://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2015/10/positiviteit-heeft-invloed-op-de.html
McTaggart beschrijft nog andere uitzonderlijke en grote experimenten zoals de burgeroorlog in Sri Lanka en de al jaren voortdurende onrust in Afghanistan. Voor beide zijn grootschalige intentie-experimenten opgezet . De laatste ten tijde van de 9/11 herdenking in 2011 waarbij de pijn en negatieve herinneringen van de aanslagen op de Twin Towers zijn omgezet naar positieve gedachten voor de bevolking en de oorlogssituatie in Afghanistan tegen de Taliban, met name in de zuidelijke provincies Helmand en Kandahar. Gedurende acht dagen werden de intenties van letterlijk duizenden mensen uit 75 landen wereldwijd gericht zo'n tien minuten op verbetering van de situatie in deze provincies. Het resultaat was verbluffend al moest er maanden op worden gewacht totdat de slachtoffercijfers bekend gemaakt werden, nadat de actie op 18 september 2011 eindigde. Er was een structurele daling van de burgerslachtoffers in de zuidelijke provincies. In de maand augustus waren dat er nog 440, in september 340, in oktober 290 en november 201. Het gemiddelde van de 28 maanden daarvoor was 374 doden per maand geweest, dus dit bewijst een significante daling van het aantal dodelijke slachtoffers. Vergelijkbare dalingen waren er voor het aantal aanslagen met explosieven en ook het aantal aanvallen van Talibanstrijders. Deze daling bleek alleen in deze twee zuidelijke provincies op te treden, want voor het hele land Afghanistan namen de slachtofferaantallen juist toe.
De doelstelling van het experiment om 10% minder
slachtoffers te hebben was ruimschoots gehaald. Samen positieve gedachten richten op dit doel heeft gewerkt want dit percentage
is ruimschoots gehaald. De kracht van gedachten is evident.
Een ander bekend boek van Lynne McTaggart gaat over nulpuntenergie.
https://welzijnengezondheid.blogspot.com/2015/01/de-ontdekking-van-nulpuntenergie.html
Een ander grootschalig experiment vond eerder plaats voor Sri Lanka in het najaar van 2008, om precies te zijn van 14 september tot 21 september, de internationale Dag van de Vrede. Daar woedde een al 25 jaar aanhoudende burgeroorlog tussen de Tamiltijgers in het Noorden tegenover de regering en het leger van Sri Lanka. In al die jaren zijn wel driehonderd duizend mensen omgekomen en een half miljoen mensen zaten in vluchtelingenkampen.
Het intentie project was om gedurende 8 dagen iedere dag op een afgesproken tijd zo’n tien minuten positieve intenties sturen naar Sri Lanka en met name het gebied Wanni. Bij de voorbereiding heeft het veel tijd gekost om een instantie te vinden, die betrouwbare cijfers kon leveren van de slachtoffers aan beide kanten per dag of per week. Dat was perse noodzakelijk om het effect van de intenties te kunnen meten. Uiteindelijk werd de organisatie Foundation for Coexistence in Colombo gevonden die deze cijfers dagelijks bijhoudt.
De eerste resultaten waren schokkend , want die leken erop te wijzen
dat het aantal slachtoffers gedurende de week van het experiment juist waren
toegenomen ten opzichte van het gemiddelde van de afgelopen twee jaar. Het
geweld in het Noorden leek juist geëscaleerd door een plotselinge golf van
aanvallen en moorden. Gelukkig kwam de kentering vlak na het experiment , toen
de wekelijkse cijfers van aantallen doden en gewonden juist sterk begonnen af
te nemen. Het aantal doden zelfs met 74% en het aantal gewonden met 43%. Het
ging dus misschien meer om de langere termijn effecten. De intentie-week bleek
achteraf cruciaal te zijn geweest in de strijd die toen hevig oplaaide door
extra legeracties die succesvol bleken en de Tamiltijgers sterk terugdrongen en
zelfs op 16 mei 2009 eindigde de bloedige burgeroorlog, negen maanden na het
experiment.
Daarna ging
McTaggart onderzoeken wat de deelnemers aan dit experiment hadden ervaren en
raakte zeer onder de indruk van de ervaringen die ze terugkreeg. Het effect was
niet alleen voor het vredesdoel heel sterk, maar zeker ook voor de deelnemers. Lynne
noemt dit het rebound-effect . Mensen die meegedaan hadden met het uitdragen
van de intenties voelden een sterke band met Sri Lanka en ook sterk verbonden
met heel veel mensen. Tegelijkertijd had het veel positieve mentale en
gezondheidseffecten op hun eigen situatie. Je zou het kunnen zien als een bewijs dat altruïsme beter werkt dan egoïsme, of als een bevestiging van de belangrijkste religieuze waarde van naastenliefde..
Het geven van liefde, aandacht en helende gedachten werkt ook als
een boemerang op de deelnemers , dat was een zeer onverwacht resultaat dat je
kunt zien als een wonder!
Wie zich afvraagt of deze effecten alleen optreden bij grote aantallen deelnemers zoals ook de experimenten van de Transcedente Meditatiebeweging van de Maharishi al hadden aangetoond moet vooral het boek van McTaggart gaan lezen. Daarin beschrijft ze de vele kleinschalige experimenten van de “Power of Eight”, met groepjes van acht personen die ook intenties uitzenden naar hulpbehoevenden of zieke bekenden. Daarvan zijn ook de resultaten zeer indrukwekkend. Niet alleen de personen die de intenties ontvangen, maar juist ook alle deelnemers melden aanzienlijke verbeteringen in hun toestand. Het geldt dus ook voor kleine groepen zelfs als ze achter hun computer zitten en niet samen in een ruimte verblijven. Het maakt ook niet uit of ze ervaring hebben met meditatie, visualisatie of ontspanning. Zelfs bij leken treden deze boemerang effecten op.
McTaggart heeft zich ook verdiept in verschillende religies zoals Christendom, Islam, Jodendom en zelfs stromingen als de Rozenkruizers, die allemaal rituelen hebben waarbij in kleine groepen intenties worden uitgesproken, de zogenaamde gebedsgroepen.
