Onderstaand artikel is gepubliceerd op de website van Antrovista, rubriek Ziekte en Gezondheid vanaf 2 Juni 2009
Gezondheidsnieuws
De Hoge Raad heeft in een recente uitspraak de aanklacht tegen de Vereniging tegen Kwakzalverij over het gebruik van het woord kwakzalver als het gaat om alternatieve genezers, verworpen.
Het hoogste rechtscollege stelt dat het begrip kwakzalver weliswaar een negatieve betekenis heeft, maar vond het toch toelaatbaar in het kader van de vrijheid van meningsuiting.
Het is triest dat een hele groep van serieuze beroepsbeoefenaren, die niet alleen alternatieve maar vooral verruiming en vernieuwing van de geneeskunst nastreeft zo geschoffeerd wordt.
Ongeveer tegelijkertijd in het nieuws was een bericht over Elsevier, uitgever van medische en wetenschappelijke tijdschriften en boeken. Reed/Elsevier had gedurende 5 jaar vanaf 2000, zes neptijdschriften uitgegeven die betaald werden door farmaceutische bedrijven en in feite marketingbladen waren waarin nieuwe medicijnen werden aanbevolen. Met serieuze namen als “Australian Journal of General Practice” en “Australian Journal of Bone & Joint Medicine” oogden ze echter als wetenschappelijke tijdschriften.
De directie van Elsevier verdedigde zich door te stellen dat de Australische uitgevers dit hebben gedaan zonder overleg met de hoofddirectie en dat de verantwoordelijken inmiddels niet meer bij het bedrijf werken.
De directie wist het al in 2005 maar hield de zaak liever stil .
Toevallig dat het echter aan het licht kwam door een rechtzaak tegen geneesmiddelenfabrikant Merck die was aangeklaagd voor de pijnstiller Vioxx die hartproblemen veroorzaakten. Al met al reden om het middel in 2004 van de markt te halen. In de neptijdschriften was dit middel juist aanbevolen en werd er verwezen naar medische onderzoeken met positieve resultaten.
Gerenommeerde bedrijven als Reed en Merck vinden omzet en winst nog steeds belangrijker dan ethisch verantwoord handelen. Wie is nu de echte kwakzalver??
Als private belangen de publieke belangen gaan overheersen zijn de maatschappelijke gevolgen enorm. Zie hier het belang van sociale of maatschappelijke driegeleding met een duidelijke begrenzing tussen het economische (farmaceutische bedrijven) en het sociaal/maatschappelijk of geestesleven (wetenschappelijke uitgeverij).
maandag 18 mei 2009
Grensoverschrijdende Hormonen
Onderstaand artikel is geplaatst op de website Antrovista onder de rubriek nieuws vanaf 18 mei 2009.
EU strijdt tegen Hormoonvlees uit de VS !
Afgelopen week kwam in het nieuws dat de EU de onderhandelingen met de VS heeft afgerond over het verbod tegen in de VS geproduceerd rundvlees waarbij koeien zijn behandeld met hormonen. Deze praktijk is in de landbouw in de VS toegestaan, maar niet in de EU vanwege de risico’s voor de volksgezondheid . Resten van hormonen kunnen ook nog zitten in geconsumeerd vlees. De EU heeft hier al jaren geleden een conflict met de VS over gehad, maar heeft toch de volksgezondheid laten prevaleren boven economische belangen.
De VS hebben toen de EU aangeklaagd bij het WTO voor schending van internationale handelsovereenkomsten en belemmering van vrije handel. Het WTO heeft de VS in het gelijk gesteld en droeg de EU op om import-controles op te heffen en autoriseerde handelssancties van de VS tegen de EU ter waarde van 125 miljoen dollar toen de EU bleef weigeren.
Eenzelfde veroordeling heeft de EU ook gekregen bij importrestricties voor bananen en genetisch gemanipuleerd maïs.
Het orgaan van de WTO dat hierover gaat is het Dispute Settlement Body (DSB).
De DSB bestaat uit deskundigen die een geschil achter gesloten deuren behandelen. Als het DSB sancties oplegt kun je die alleen verwerpen als alle lidstaten tegen zijn , hetgeen feitelijk onmogelijk is bij een geschil tussen twee partijen. Het WTO heeft daarmee de macht gekregen via internationale GATT overeenkomsten vrijhandel als hoogste principe te laten prevaleren boven soevereine rechten van staten met betrekking tot milieuwetten, arbeidswetten, mensenrechtenbeleid en gezondheids-beleid. De WTO kan zelfs nationale wetgeving ongedaan maken.
De “national treatment clause” houdt in dat een land geen buitenlandse producten mag discrimineren om wat voor reden dan ook. Indien er schade zou optreden voor de volksgezondheid of het milieu dan moet een land dat wetenschappelijk hard maken.
In 1997 werd in OESO verband gesproken over een nieuwe concept overeenkomst over investeringen, de zogenaamde MAI (multilateral agreement on Investment).
Dit was een hernieuwde poging van het bedrijfsleven om de wereld naar zijn hand te zetten. Als de overeenkomst geaccepteerd zou worden zouden bedrijven dezelfde wettelijke status krijgen als nationale staten.
Dankzij twee oplettende Canadese activisten (Tony Clarke en Maude Barlow) werd de concepttekst onderschept en publiek gemaakt. De algemene en politieke verontwaardiging was zo groot dat de tekst gelukkig snel van tafel is gehaald. Zie ook het boek “Blauw goud: de strijd tegen de privatisering van water door multinationals”, Lemniscaat 2003.
Sancties zijn nu vooral financieel van aard en daarom heeft de EU kunnen vasthouden aan haar principes. Boetes zijn echter op lange termijn wel effectief, dus de vraag is hoe lang de EU dit kan blijven volhouden. De EU heeft de VS in ruil daarvoor wel toestemming gegeven om meer hormoonvrij rundvlees naar Europa te exporteren.
Goed gedrag moet beloond worden!
EU strijdt tegen Hormoonvlees uit de VS !
Afgelopen week kwam in het nieuws dat de EU de onderhandelingen met de VS heeft afgerond over het verbod tegen in de VS geproduceerd rundvlees waarbij koeien zijn behandeld met hormonen. Deze praktijk is in de landbouw in de VS toegestaan, maar niet in de EU vanwege de risico’s voor de volksgezondheid . Resten van hormonen kunnen ook nog zitten in geconsumeerd vlees. De EU heeft hier al jaren geleden een conflict met de VS over gehad, maar heeft toch de volksgezondheid laten prevaleren boven economische belangen.
De VS hebben toen de EU aangeklaagd bij het WTO voor schending van internationale handelsovereenkomsten en belemmering van vrije handel. Het WTO heeft de VS in het gelijk gesteld en droeg de EU op om import-controles op te heffen en autoriseerde handelssancties van de VS tegen de EU ter waarde van 125 miljoen dollar toen de EU bleef weigeren.
Eenzelfde veroordeling heeft de EU ook gekregen bij importrestricties voor bananen en genetisch gemanipuleerd maïs.
Het orgaan van de WTO dat hierover gaat is het Dispute Settlement Body (DSB).
De DSB bestaat uit deskundigen die een geschil achter gesloten deuren behandelen. Als het DSB sancties oplegt kun je die alleen verwerpen als alle lidstaten tegen zijn , hetgeen feitelijk onmogelijk is bij een geschil tussen twee partijen. Het WTO heeft daarmee de macht gekregen via internationale GATT overeenkomsten vrijhandel als hoogste principe te laten prevaleren boven soevereine rechten van staten met betrekking tot milieuwetten, arbeidswetten, mensenrechtenbeleid en gezondheids-beleid. De WTO kan zelfs nationale wetgeving ongedaan maken.
De “national treatment clause” houdt in dat een land geen buitenlandse producten mag discrimineren om wat voor reden dan ook. Indien er schade zou optreden voor de volksgezondheid of het milieu dan moet een land dat wetenschappelijk hard maken.
In 1997 werd in OESO verband gesproken over een nieuwe concept overeenkomst over investeringen, de zogenaamde MAI (multilateral agreement on Investment).
Dit was een hernieuwde poging van het bedrijfsleven om de wereld naar zijn hand te zetten. Als de overeenkomst geaccepteerd zou worden zouden bedrijven dezelfde wettelijke status krijgen als nationale staten.
Dankzij twee oplettende Canadese activisten (Tony Clarke en Maude Barlow) werd de concepttekst onderschept en publiek gemaakt. De algemene en politieke verontwaardiging was zo groot dat de tekst gelukkig snel van tafel is gehaald. Zie ook het boek “Blauw goud: de strijd tegen de privatisering van water door multinationals”, Lemniscaat 2003.
Sancties zijn nu vooral financieel van aard en daarom heeft de EU kunnen vasthouden aan haar principes. Boetes zijn echter op lange termijn wel effectief, dus de vraag is hoe lang de EU dit kan blijven volhouden. De EU heeft de VS in ruil daarvoor wel toestemming gegeven om meer hormoonvrij rundvlees naar Europa te exporteren.
Goed gedrag moet beloond worden!
Abonneren op:
Posts (Atom)
