Het mysterie van het Derde Oog.

In Oosterse culturen en religieuze tradities, worden wijze mensen ook omschreven als personen bij wie het derde oog is ontwaakt en daardoor kunnen waarnemen in een andere, hogere geestes- of ziele-wereld. Hun wordt de gave  van alwetendheid toegedicht.

In kunstuitingen zien we dan een fel gekleurde stip op hun voorhoofd als uiterlijke aanduiding. Zou hier een waarheid in schuilen?

De pijnappelklier (de "pineal gland" in het Engels) ligt diep in de hersenen verborgen en is een soort kosmische menselijk antenne, die de verfijnde spirituele energieën kan ontvangen.  

Wat weet de westerse reguliere wetenschap? Is er een innerlijk orgaan in de hersenen, dat bijzondere kwaliteiten heeft ? Vanwege zijn positie/ligging midden in de hersenen wordt dan vooral de pijnappelklier ( epifyse), maar ook de thalamus wordt weleens genoemd.

Wat zijn dat voor hersenorganen die diep verstopt in het centrum van de hersenpan zitten en die bij autopsie vaak als kleine verschrompelde organen te zien zijn. Bij levende mensen is de pijnappelklier veel groter, zoals bleek uit hersenscans. 

Bij kinderen is de klier het grootst en na de puberteit/geslachtsrijpheid wordt deze kleiner. Bij oude mensen is het vaak verkalkt en niet meer functioneel.  Het schijnt ook zo te zijn dat fluoride dit proces van verkalking van de pijnappelklier sterk bevordert. Fluoride zit in bijna alle tandpasta’s en in sommige landen zelfs in het drinkwater. Gelukkig heeft Kalium (K2) een heilzaam effect op de pijnappelklier. Vitamine B12 is ook een belangrijk hulpmiddel om een spirituele bewustzijnsontwikkeling te bevorderen en de pijnappelklier te stimuleren om actief te worden.

Vitamine C en met name ook het sporenelement Molybdeen zijn belangrijk voor de spirituele ontwikkeling van mens en aarde die sinds eind 2012 sterk is toegenomen. 

Radiësthesiste Dineke Jongepier heeft dit bij veel mensen kunnen vaststellen. De Boviswaarde neemt sterk toe. Tot 2012 was deze bij mensen maximaal 8500 (behorend bij de 3e dimensie) en sindsdien loopt deze steeds meer op zelfs tot 25 biljoen Bovis bij sommige mensen. Zie ook haar website: www.djr-advies.nl 

     

De epifyse of pijnappelklier heeft net als het oog een netvlies en is eveneens gevuld met vloeistof. Op de top van de pijnappelklier vormen zich kleine kristallijnen bolletjes welke o.a. bestaan uit apatiet, calciet en magnetiet (alle drie mineralen) .     

De epifyse of pijnappelklier als endocriene klier produceert melatonine, een stof die een belangrijke rol speelt bij ons slaap-waakritme, de biologische klok. Recent is echter ook ontdekt dat het actieve bestanddeel DMT, dat in de psychedelische of geestverruimende ayahuasca-plant zit ook geproduceerd wordt in de hersenen en wel in de pijnappelklier bij zoogdieren zoals ratten. Voluit heet dit molecuul Dimethyltryptamine en heeft een mystieke of geestverruimende werking.
      

Het was de Franse wetenschapper Descartes die de pijnappelklier langdurig bestudeerde en ervan uitging dat het de centrale plaats was voor interactie tussen lichaam en ziel en noemde de epifyse daarom “de zetel van de ziel”. Ook in Oosterse filosofieën wordt dat zo genoemd, bijvoorbeeld bij de Hindoes en bij het Boeddhisme. Ook Plato en Pythagoras schreven over dit kleine orgaan. Van meer recente aard is de uitspraak van de “slapende” helderziende Edgar Cayce die de pijnappelklier ook het innerlijke oog noemde en het ankerpunt voor de ziel die zich verenigt met het lichaam.

De thalamus is ook een zeer oude hersenkern die dicht bij de pijnappelklier ligt. De thalamus is een soort verbindingsstation tussen de hersenen, vooral van het overbrengen van prikkels van bv de ogen naar de hersenen, maar ook vanuit het zenuwstelsel naar de hersenen. Het speelt ook een rol in circuits in de hersenen die betrokken zijn bij sturing van beweging en emoties. Volgens sommige wetenschappers is de thalamus misschien wel de belangrijkste factor bij het menselijk bewustzijn. Als de thalamus beschadigt raakt zakt ook het bewustzijn weg.

Deze hersenkern wordt ook wel de lamp of derde oog genoemd en kan ons helpen om te “ontwaken” en ons te verbinden met het universum.  Het bijzondere van de thalamus is namelijk de opvallende eivormige structuur, of eigenlijk twee identieke eivormige structuren  die geassocieerd worden met het levensprincipe. Men vermoedt dat dit orgaan belangrijk is bij telepathie en innerlijke beelden. Hoewel diep verstopt in de schedel blijkt de pijnappelklier wel degelijk gevoelig te zijn voor licht en ook fotonen (lichtdeeltjes) aan te trekken. In het binnenste van de pijnappelklier is er een vloeistof waarin micro-kristallen drijven, die een piëzo-luminiscentie effect geven. Dat wil zeggen dat zij kleine hoeveelheden licht uitstoten. Vergelijkbaar met als piëzo-elektrische kristallen in het innerlijke menselijke oor kleine hoeveelheden elektriciteit uitstoten, maar ook reageren op elektromagnetische velden. Het weefsel van de pijnappelklier vertoont veel overeenkomsten met het weefsel van het netvlies en bevat ook lichtgevoelige mechanismen. In de oude benaming  van de pijnappelklier als derde oog schuilt dus meer wetenschappelijke waarheid dan we op het eerste gezicht zouden kunnen bedenken. Waar “zien” we eigenlijk als we dromen, astraal reizen of plotseling innerlijke beelden opduiken? Is dat wel op ons netvlies of juist in de pijnappelklier??  

Het zou het enige orgaan in het lichaam zijn dat verbonden is met de geestelijke wereld en dat te ontwikkelen is. Volgens Rudolf Steiner kan een geestelijke, spirituele training en meditatie-weg leiden tot het ontwaken van drie hogere organen, nodig voor hogere vermogens van imaginatie, intuïtie en inspiratie. Mogelijk speelt de pijnappelklier hierbij een belangrijke rol.    In een publicatie over de heilige Graal heeft Steiner aangegeven, dat in ieder mens een heilige graal aanwezig is, daarbij doelend op de pijnappelklier.  Met gerichte meditatieoefeningen kunnen we ons voorstellingsvermogen trainen waardoor de pijnappelklier gestimuleerd wordt. Na jarenlange training zouden  daardoor de hogere zintuigen “open” gaan en een kijken en ervaren in de geestelijke wereld mogelijk zijn. Bij helderzienden is dat al zo zoals bij Steiner en ook Tesla dat het geval was.  

Recent stootte  ik op een hoofdstuk (het 3^e) over de pijnappelklier in het boek van David Wilcock , genaamd  “The source field investigations” uit 2012. Het orgaan heeft maar de grootte van een erwt. Met zijn eivormige structuur is het van binnen hol en bevat een waterige vloeistof en krijgt meer bloedtoevoer dan elk andere deel van het lichaam, met uitzondering van de nieren. Het orgaan valt buiten de hersen-bloed barrière, waardoor het inwendige van de klier allerlei hersenzand of minerale stoffen bevat, die optische en chemische eigenschappen bevat als het glazuur van je tanden. Deze kalkachtige stof is duidelijk zichtbaar in het centrum van je hersenen bij een hersen MRI- of Röntgen-scan. Als je bovenaf op je schedel kijkt (met een scan) dat zie je deze witte kern van de pijnappelklier precies in het midden. Teveel verkalking in de pijnappelklier kan ervoor zorgen dat er minder melatonine wordt geproduceerd en uitgestoten. Het ontbreken van deze belangrijke neurotransmitter kan zorgen voor depressie, angst- en eetstoornissen, schizofrenie en andere vormen van psychische ziektes.  Sterker nog, het lijkt dat melatonine in belangrijke mate invloed heeft op op onze emoties en ziele-roerselen.  Het geluksgevoel is ook een kwestie van de aanwezigheid van bepaalde chemicaliën , zoals melatonine en serotonine. Serotonine wordt op verschillende plaatsen in het lichaam aangemaakt , zoals in de thalamus waar is aangetoond dat er 61 nanogram serotonine per gram weefsel zit . In de hippocampus 56 nanogram, in het centrale grijze gebied van de middenhersenen zelfs 482 nanogram. Maar koploper is  de pijnappelklier met een gehalte van 3140 nanogram per gram weefsel. Dit is dus de belangrijkste producent van deze belangrijke neurotransmittter.

Wel is het zo dat een teveel aan serotonine echter ook leidt tot mentale ziektes. Schizofrenie is aangetoond bij iemand met een drie keer hogere serotonine waarde , dan gemiddeld. De ziekte delirium tremens kwam voor bij een tien keer hogere serotonine waarde. Klier- en aderverkalking kan worden tegen gegaan door veel gezuiverd water te drinken, die deze toxische stoffen uitstoot/uitspoelt uit lever en nieren. De kleine kalk- of minerale kristallen veroorzaken ook het pijnlijke jicht in tenen en voeten . De beste remedie is een gezond dieet met zoveel mogelijk biologisch rauw voedsel dat veel minder verontreinigingen van pesticiden en conserveringsmiddelen bevatten, die deze minerale afzettingen veroorzaken. Door weinig geraffineerde suikers, weinig witte bloem , weinig niet biologische zuivel en weinig in fabrieken bewerkt vlees te eten, kunnen we de aderverkalking omkeren, ook in de pijnappelklier. De in gezond voedsel aanwezige vitamine K2 is daarbij een belangrijke activator, en sleutelingrediënt van dit ontkalkingsproces.      

Hebben planten een zielenleven?

Het Backster effect

Het boek The Source Field Investigations van David Wilcock, bevat een grote hoeveelheid resultaten van wetenschappelijke onderzoeken op de rand van het paranormale.

In een van de eerste hoofdstukken van dit boek komt de persoon van Backster naar voren, die veel onderzoeken deed met apparatuur die gebruikt wordt voor leugendetectie, de zogenaamde polygraaf. Dit apparaat meet elektrische activiteit in de huid. Backster deed dit toen hij werkte voor de CIA vanaf april 1948.    

Gedurende een aantal jaren werkte hij samen met Leonarde Keeler , een pionier op dit gebied. Het apparaat werd veelvuldig en routinematig gebruikt om nieuw CIA-personeel te screenen. Toen Keeler in 1951 overleed besloot Backster weg te gaan bij de CIA en toe te treden als directeur van het onderzoeksinstituut van wijlen Keeler,  het “Keeler polygraph Institute” in Chicago. Deze organisatie was de enige in de VS waar scholing over het gebruik van dit apparaat gegeven werd. Zij adviseerden verschillende overheidsorganisaties. Backster ontwikkelde een statistische toetsingsmethode voor evaluatie van de metingen, die nog steeds gebruikt wordt bij onderzoek van mensen.  

bloeiende zonnebloem

   

In 1966 kreeg dit werk een totaal andere wending, toen hij na een dag en avond lang doorwerken opeens het gekke idee kreeg om de polygraaf ook eens aan te sluiten op een kamerplant, die in het vertrek stond. Tot zijn grote verbazing kreeg hij niet het verwachte vlakke, gelijkmatige patroon van elektrische activiteit, maar juist een heel levendig patroon met sterke uitslagen, die van moment tot moment veranderden.  Om een beoogde, bewuste reactie uit te lokken als reactie op een bedreiging, ging Backster experimenteren door eerst een blaadje van de plant in een kop warme koffie te houden . Geen effect. Hij stak gaatjes in een blad met zijn pen. Nauwelijks een effect.  Terwijl hij hierover stond te piekeren kwam de gedachte in hem op om als ultieme mogelijke schade de plant te verbranden.  Deze intentionele gedachte bleek een sterke onverwachte reactie op te roepen. Wat betekende dit? Kan een plant onze gedachten waarnemen en de inhoud ervan “begrijpen” alsof  het een zelfstandig bewustzijn heeft?

Korenbloem

 Van honden en katten hebben we wel een vermoeden dat zij reageren op menselijke gedachten en mogelijk zelfs telepathisch zijn. Daar zijn veel voorbeelden van bekend. Bij planten spreken we van een vegetatieve vorm van leven van louter biochemische processen en fotosynthese en daarin past geen eigen “zielenleven”.  

De experimenten gingen door en het bleek dat degenen die voor de kamerplanten zorgden  

een soort band kregen met de planten. Het bleek dat planten ook sterk (emotioneel?) reageerden wanneer hun verzorger iets ernstigs of heftigs meemaakte. Ze leven volop mee.

passiebloem

Een Russische onderzoeker Rushkin deed in 1972 vergelijkbare experimenten met EEG- metingen, die elektrische golven in de hersenen registreren. Ook hier werd een connectie of soort van gevoelsband vastgelegd tussen mens en plant.

Backster ging verder en gebruikte ook yoghurt bacteriën, kippeneieren en zelfs levende menselijke cellen. Steeds weer constateerde hij dat alle vormen van leven onderling zijn afgestemd met hun omgeving.  De reacties zijn nièt afhankelijk van elektromagnetische velden, want zelfs in afgeschermde dozen werden de prikkels gemeten.

In geval van stress, angst of zelfs de dood leidt dat tot directe en onmiddellijke elektrische reacties bij álle levensvormen. We zijn dus nauw met elkaar verbonden. De wereld is één en onderling verbonden.
Kennelijk is er nog een extra hogere dimensie, buiten ruimte en tijd, of zoals Wilcock het noemt het "source field". Rupert Sheldrake, de Engelse onderzoeker sprak over een morfogenetisch veld. Heel vroeger spraken de Grieken al over een allesverbindende "aether"of ether. 

  

Als we ons dat realiseren gaan we misschien anders om met het koken van een ei , het koken en eten van groenten of het bakken van vlees. Het zijn allemaal levensvormen, die elektrische meetbare reacties geven en dus een "offer" brengen met hun leven. Het blijkt dat deze reacties uitblijven als we een dankende houding aannemen, bijvoorbeeld om voor de maaltijd een dankwoord uit te spreken of te "bidden" speciaal richting het voedsel dat ons voedt en gezond houdt. In veel culturen is dat een intuïtief goed aangevoeld gedrag. Dank het voedsel en de lucht die we ademen en de zon die ons licht en warmte schenkt.
                  

Recent onderzoek heeft door middel van geluid, weliswaar ultrasoon, ook vastgesteld dat planten in geval van beschadigingen en uitdrogingen reageren. Zie  https://www.ninefornews.nl/planten-schreeuwen-pijn-snoeit/